- optymalna osseointegracja,
- zachowanie tkanek miękkich,
- zachowanie wyrostka kości.
Powierzchnia OSSEOTITE® posiada specyficznie rozwinięty profil szorstkości charakteryzujący się zróżnicowaną wielkością i odległością zagłębień (5-10 micron) i występów (1-3 micron), który sprzyja zwiększeniu adhezji skrzepu do powierzchni implantu oraz zwiększeniu aktywacji płytek krwi i aglomeracji krwinek czerwonych (RBC). Rezultat: przyspieszenie i poprawa jakości procesu gojenia kości.
Powierzchnia OSSEOTITE zwiększa adhezję skrzepu do powierzchni implantu.
Skrzep krwi trwalej przylega do powierzchni implantu gdy włókna fibryny zawarte w skrzepie mogą się wpleść w mikrostrukturę powierzchni implantu. Siła połączenia skrzepu z powierzchnią implantu zależy od tego na ile precyzyjnie włókna fibryny zostaną wplątane w strukturę powierzchni implantu. Włókna fibryny mają wielkość poniżej mikrona. Dlatego też dla uzyskania optymalnego kontaktu włókien fibryny z powierzchnią implantu, powinna ona tworzyć labirynt o odpowiednio ukształtowanych przestrzeniach, który z łatwością i pewnie zatrzyma włókna fibryny.
Struktura powierzchni OSSEOTITE dzięki optymalnym wymiarom umożliwia zatrzymanie włókien fibryny.
Powierzchnie implantów o innej szorstkości mogą charakteryzować sięmniej dokładnym przyleganiem włókien fibryny, a w rezultacie słabsząadhezją skrzepu.
Silniejsza adhezja skrzepu zwiększa osteogenezę kontaktową
Osteogeneza kontaktowa optymalizuje proces gojenia kości
Kość goi się wokół implantu poprzez dwa różne, ale nakładające się zjawiska tzw. osteogenezę na odległość i osteogenezę kontaktową. Szybkość i zasięg procesu gojenia kości wokół implantu zależy od stopnia osteogenezy kontaktowej, która zachodzi na powierzchni implantu. Migracja komórek kościotwórczych poprzez matrix skrzepu jest związana ze skurczem włókien fibryny w skrzepie, który to proces może równocześnie powodować utratę adhezji włókien fibryny do powierzchni implantu doprowadzając do zaburzenia lub zatrzymania osteogenezy kontaktowej i osteokondukcji.*
* Im silniej połączony jest skrzep z powierzchnią implantu tym wyższystopień osteogenezy kontaktowej Davies JE, "Mechanisms of EndosseousIntegration", Int J. of Prosthodontics, 1998: 11:5:391-401.
Implant leczona kość istniejąca kość OSSEOTITE® leczona kość istniejąca kość
Osteogeneza na odległość - stopniowy proces gojenia kości od krawędziłoża kostnego w kierunku powierzchni implantu. Kość nie tworzy się bezpośrednio na powierzchni implantu.
Osteogeneza kontaktowa - komórki kościotwórcze wędrują bezpośredniopoprzez matrix skrzepu na powierzchnię implantu. Kość jest szybkotworzona bezpośrednio na powierzchni implantu.
Aktywacja Płytek Krwi
Przypuszcza się, że migracja komórek kościotwórczych mająca miejsce w istniejącym skrzepie krwi związana jest z uwalnianiem cytokin oraz czynników wzrostu w wyniku aktywacji elementów komórkowych skrzepu.
Przełomowe badania interakcji czerwonych krwinek (RBC) i płytek krwi z różnymi powierzchniami implantu ujawniły, że aglomeracja czerwonych krwinek na powierzchni OSSEOTITE była o 54% większa w porównaniu z powierzchnią wykonaną maszynowo.2 Również adhezja płytek krwi do powierzchni OSSEOTITE była większa o 110% w porównaniu z powierzchnią wykonaną maszynowo. Powszechnie wiadomo, że aglomeracja czerwonych krwinek przyczynia się do lepszego gojenia rany. Zwiększona aktywność płytek krwi może również prowadzić do poprawy procesu gojenia rany poprzez uwalnianie cytokin oraz czynników wzrostu.3 Podsumowując zarówno adhezja płytek krwi jak i nagromadzenie czerwonych krwinek mogą przyczynić się do zwiększenia tworzenia kości na powierzchni implantu OSSEOTITE.
OSSEOTITE zwiększa adhezję płytek o 110% oraz aglomerację czerwonych krwinek o 54%.
2 Park JY i Davies JE, " Red Blood and Platelet Interactions With Titanium Implant Surfaces", Clin. Oral Imp. Reas., 200:11:530-539. 3 Gemmell CH i Park JY (2000) "Initial Blood Interaction with Endosseous Implant Materials", rozdział 9 w Bone Engineering (wyd. Davies JE); Inc. Toronto, Kanada. Str.108-117.
Korzystniejsze warunki gojenia kości
Przyspieszenie integracji: wczesne odciążenie w badaniach klinicznych
Jak dotąd zalecany okres pomiędzy wprowadzeniem a czynnościowym obciążeniem implantu wynosił cztery miesiące dla żuchwy i sześć miesięcy - dla szczęki. Zastisowanie implantu z powierzchnią OSSEOTITE powoduje, że pacjenci mogą mieć wykonane uzupełnienia i przywróconą czynność uzębienia szybciej niż uprzednio sądzono.
Obecnie w 10 ośrodkach u 155 pacjentów prowadzana jest ocena kliniczna 429 implantów OSSEOTITE, które zostaly obciążone po dwóch miesiącach.4 oObserwowany w tej grupie dsetek powodzeń w okresie 12,6 miesięcy wynosił 98.5%. Stuart L. Graves, D.D.S., M.S. komentuje "Jeżeli odsetek powodzeń wynosi 98% przy obciążeniu po 2 miesiącach to możemy być prawie pewni, że implanty zachowają się lepiej niż inne konwencjonalne techniki stomatologiczne." Ostatnie uaktualnienie wyżej cytowanego badania stwierdza , że odsetek powodzeń po 43 miesiącach obserwacji wyniósł 98.0%.
Jakość integracji: zwiększona powierzchnia kontaktu kości z implantem potwierdzona w badaniach histologicznych u ludzi
Badania histologiczne przeprowadzone u ludzi potwierdziły, że powierzchnia OSSEOTITE sprzyja procesowi osteokondukcji i osteogenezy kontaktowej. W odcinku bocznym szczęki wprowadzono 2mm mini-implanty, których powierzchnia z jednej strony była maszynowa, a z drugiej - typu OSSEOTITE, a następnie usunięto je po sześciu miesiącach gojenia. Analiza histologiczna trzydziestu dziewięciu próbek wykazała, że średni odsetek kontaktu kości z implantem dla powierzchni OSSEOTITE wynosił 72.96%, a dla powierzchni maszynowej - 33,98%.5 Należy podkreślić, że w przypadku trzynastu próbek histologicznych obserwowano zjawisko, w którym po stronie powierzchni maszynowej nie było zupełnie kości w kontakcie z implantem, a po stronie powierzchni OSSEOTITE procent kontaktu z kością dochodził do 92%.
OSSEOTITE umożliwia obciążenie po 2 miesiącach i średnie zwiększenie powierzchni będącej w kontakcie z kością o 215%.
4 Lazzara et al "A Prospective Multicenter Study Evaluating Loading Of OSSEOTITE Implants 2 Months After Placement", Jour. Esth. Dentistry:, 1998:6:280-289. 5 Lazzara et al. "A Human Histologic Analisis Of OSSEOTITE And Machned Surfaces Using Implants With 2 Opposing Surfaces:, Int. Periodontics Restorative Dent:,1999:19:117-129.
Wykazane Odległe Przewidywania
Powierzchnia Hybrydowa: Sprzyja Zachowaniu Tkanek Miękkich W Dobrej Kondycji
Według Dennis Tarnow, D.D.S." Hybrydowy wzór implantu OSSEOTITE zmniejsza możliwość infekcji lub periimplantitis dzięki obecności w górnej części implantu kołnierza z powierzchnią maszynową, która jak udowodniono jest najlepiej tolerowana przez tkanki miękkie dziąsła." W ankiecie przeprowadzonej w 1999 w "Dental Products Raport" 83% chirurgów stomatologicznych i 84% periodontologów przypisywało niepowodzenie w leczeniu implantami periimplantitis. Dlatego też utrzymanie zdrowych tkanek miękkich jest niezmiernie istotne dla długotrwałego powodzenia w implantologii.
Hybrydowa budowa w zakresie implantów OSSEOTITE jest optymalna dla fizjologii miękkich i twardych tkanek.
Równomierne rozłożenie obciążenia
Zwiększony kontakt kości z powierzchnią implantów OSSEOTITE sprzyja równomiernemu rozłożeniu obciążenia. Zintegrowane już implanty, przy których istnieje niewielka powierzchnia kontaktu kości z implantem mogą stracić integrację po obciążeniu, ponieważ niewielka ilość kości w kontakcie z implantem zostaje łatwo przeciążona - doprowadzając do niepowodzenia po obciążeniu. Utrata integracja jest mniej prawdopodobna jeżeli siły żucia są równomiernie rozłożone na dużej powierzchni kontaktu kości z implantem. Rozległy kontakt kości z implantem OSSEOTITE jest szczególnie istotny w miejscach o zwykle gorszym rokowaniu, a więc związanych ze słabą jakością kości.
Niewielka ilość kości w kontakcie z implantem może spowodować nierównomierny rozkład obciążenia. |
Zwiększony procentowy kontakt kości z powierzchnią implantu OSSEOTITE sprzyja równomiernemu rozkładowi obciążenia. |
Rezultat: wysoki procent powodzeń po obciążeniu
Powodzenie odbudowy protetycznej na implancie jest uzależnione nie tylko od uzyskania początkowej integracji, ale zależy również od zachowania integracji implantu po obciążeniu i wprowadzeniu do funkcji. Niepowodzenie implantologiczne po obciążeniu jest szczególnie przykre ze względu na czas potrzebny do ewentualnego odtworzenia warunków wyjściowych po utracie implantu jak i ze względu na koszty postępowania protetycznego. Zachowanie tkanki dziąsła w dobrej kondycji oraz korzystniejszy rozkład obciążenia związany z większym kontaktem kości z implantem powoduje, że OSSEOTITE osiągnął najwyższy procent powodzeń po obciążeniu wynoszący 99.4% po obserwacji 5-letniej.6
Korzystniejszy rozkład obciążenia oraz zachowanie tkanek miękkich w dobrej kondycji umożliwiają osiągnięcie odsetka powodzeń po obciążeniu wynoszącego 99.4%. 6 zbiorcze wyniki badań nad OSSEOTITE w fazie dalszego opracowania i uaktualniania.
Biologically Driven Design — Sukces sterowany biologicznie
Wyjątkowy odsetek powodzenia potwierdzony został w wielu przeprowadzonych i nadal trwających badaniach klinicznych. Obserwowane doskonałe wyniki są rezultatem intensywnych badań, które doprowadziły do zrozumienia mechanizmów procesu gojenia, a następnie stworzenia i opatentowania struktury powierzchni OSSEOTITE o wyjątkowych właściwościach klinicznych.